In het verlengde van de Watersportbaan torent een opvallend bouwwerk hoog boven Gent uit. Het Anseele gebouw, een overjaars bastion van aangetast beton, verkleurd metaal, dof glas en vermoeide mensen. In deze grauwe woontoren kijken enkele bewoners naar de lucht, naar de toekomst. Ze koesteren hun dromen, soms tegen beter weten in. Maar de meesten zijn gelouterd door het harde leven dat ze hebben geleid en richten hun blik nederig naar beneden, naar wat er geweest is. Hopeloos, droomloos. Een wolkenkrabber vol contrasten. Ruw en zacht, recht en krom, licht en schaduw, leven en overleven.